WIEKENDE VLEUGELS

Bezonnen vliegt een engel tot op

 het topje van de hoogste ijsberg.

Als een zoutpilaar, blijft hij

daar buiten adem staan.

Dan wieken zijn vleugels vrede.

Luchtschommelingen roetsjen

door de kille atmosfeer.

Men wist niet hoe het begon:

Maar wie zich een reus waande aan

de voet van de reuzenberg, muteerde

in een dwerg met een nederig hart.

© De Kimpe Marleen
11 november 2019

HET PORTRET

HET PORTRET

Bij het open raam
bloemen en
een boerin om zich
mee te verzoenen

Het hoeven niet altijd
dames te zijn

Een jengelend kind
ontsnapt uit
vaders losse greep
denkt aan

Presentjes voor
mama’s land

Sprokkelt kiezelstenen
papa en zoon maken er
beiden hun werk van
de bloemen geuren zalig

©De Kimpe Marleen
27 oktober 2019
(Blog Velvet en Velvetonderweg ook bijgewerkt)

SPINSELS IN DE TUIN

De bloemen van de buren

piepen over de muren
in een stoffige hoek
bewaakt een spin haar net.

Toegenegen komt ze
de dauwvrouw tegen
die neuriënd parelmoeren
 druppels te drogen hangt.

De onkruidzaaier ziet het
schone aan en kuist met
een wrang “Tot morgen”
 listig zijn schop af.

Maakt zich uit de voeten
zonder niet eens
beleefd te groeten
ziedaar de onnozelaar.

(elke morgen verse dauw, kunstige netten,
maar ook onkruid. Helaas.)
©De Kimpe Marleen
7 oktober 2019
https://dichtselsvelvetonderwegtrein.blogspot.com

POKEREN

Wijl de dobbelsteen doodernstig

over het grasgroene matje rolt

spieden zijn zwarte ooglenzen

heimelijk het gezelschap af

bij welke speler laat hij

de dikke zes stilstaan peinst hij


volgzaam laat hij zijn lieden

geloven dat het geluk zich zomaar

in hun openstaande schoot werpt

zonder er iets voor te doen

en daar wringt de schoen

toeval is een knipoog van …

©De Kimpe Marleen
28 september 2019
https://dichtselsvelvetonderwegtrein.blogspot.be/

HET LIEDJE VOOR DE ZANGER

Als je niet meer kunt zingen fluister dan
als je niet meer kunt spreken luister dan
naar je eigen melodie denk toch iedere keer

Ik musiceer ik maak van eigen hout
mijn pijlen en met de wind in de zeilen
 vliegt mijn lied vogelvrij van mij naar jou

Want de echo van je leven staat zwart
 op wit beschreven op een bladzij in
je hart maar zoek het alsnog niet te ver

De sleutel ligt daar voor het grijpen
componeer subliem een symfonie met
consonanten en strelende aanverwanten

Misschien gaan je ogen tranen maar
dat geeft niet begeef je ledig in de banen
van de hoogste gelukzaligheid en denk

Iedere keer ik musiceer ik maak van eigen
hout mijn pijlen en met de wind in de zeilen
vliegt mijn lied vogelvrij van mij naar jou

©De Kimpe Marleen
18 maart 2019 -12 september 2019

TE ELFDER URE

Een klas
zonnebloemkindjes
ziet muisstil op naar
 Meneer de Wind

Wat staan die hier
nog te doen tussen
het wegkwijnend groen
denkt hij soezerig

Hij ziet ze
 vakkundig aan
en verzint voor elk
van hen een naam
speels begint hij
hen te wiegen heen
 en weer op en neer

Hoor hem fluisteren
wijl ze luisteren
goed bij de les

Maar op de valreep
iets te stevig in zijn greep
zingen als bij toverslag
alle zonnebloemkindjes saam

Wij weten noch vergeten
niet dat wij leven om
op een milde dag
onze gouden hartjes
spontaan aan de bijtjes
 te geven kom
te elfder ure eens weer
dáág Meneer en
de Wind schrok en trok
zich voor één keer terug

©De Kimpe Marleen

 1 september 2019

HET LIEFDESNESTJE

HET LIEFDESNESTJE

Het boompje maakt muziek
hoog in de top zit het mannetje
te zingen tot zijn lieflijk vrouwtje
gauw eten komt aanbrengen

Aflossing van wacht musiceert
ze dan zacht en de kroost die
het hoort valt haast overboord
de liefde in het nest doet de rest

Het te tengere boompje was
een magere troost voor de tuin
het was lelijk en groeide schuin
men keek er met scheve ogen naar

Maar dat was toen want juist
deze ruisende bladerkorf werd
gekozen boven het andere groen
om nieuw leven verder te geven

©De Kimpe Marleen
18 juni 2019
(mijn andere blogs ook recent bijgewerkt)

MIJN JUNIHAAG

MIJN JUNIHAAG

Traag groeit
mijn junihaag
ze bloeit
verzoent lente
met zomer

Ze geurt naar
zoete jasmijn
verzacht de pijn
van de hartstocht
en het verlangen

Als kers op de taart
slagroomt ze
 witte bloesems

©De Kimpe Marleen
11 juni 2019

IN GODS SPEELTUIN

In Gods speeltuin
psalmzingen de bomen
dag en nacht
houdt een engelbewaarder
de frêle wacht in
een levendig schilderij
met geluid erbij

- op een midzomeruur -

glijd je er op den duur
als vanzelf in mag je
 stomverbaasd meespelen
en dan denk je hoe is
het toch zover gekomen dat
ik meezing met de bomen
het levendig schilderij neemt

- mij er ook nog bij -

©De Kimpe Marleen
4 juni 2019

PLUISJE

PLUISJE

Pluisje zweeft op de wind
soms heel soms is
 het lichaam de enige hindernis
 om niet te gaan vliegen
Pluisje zweeft op de wind
lijk een echt zomerkind

Wat vertellen twee irissen
zoal aan elkaar
ach wist ik het maar
ze knikken begrijpend ja schudden
vervolgens een overtuigend neen
geen leugen komt over hun lippen
daar kan geen mens aan tippen

 Het liefste vangen ze Pluisje op
maar die kent geen stop en
bestuurt dartelend de strofen
 van de wind want hemelhoog
krijgt hij het Licht in het zicht
van de magnifieke regenboog

©De Kimpe Marleen 
22 mei 2019

M E I

M E I

Iemand schiep drie kleine lettertjes
doopte ze en noemde ze m e i

Vandaag zagen we een schaduw
over het gewas over het blinkend gras

Maar morgen staan die drie lettertjes
daar gezegend middenin te glunderen

En wandelt er niemand nog voorbij
de drie kleine lettertjes van m e i

©De Kimpe Marleen 17 mei 2019
 (blog Velvet ook bijgewerkt)

BLOEMENHEMEL

BLOEMENHEMEL

Koninklijk majestueus kijken ze me aan
of ik niet een eindje mee wil gaan met hen
op hun met liefde bezaaide levenspad

Openstaand voor de Ik Ben kleurige -wie-ben-ik-vragen

Maar ik weet ook zij nemen straks afscheid
wijl ik wellicht nog even meereis met de tijd
welke bloem zal er na hen geurig op komen dagen

Samen met hen op tocht o graag als dat eens mocht

Telkens een andere bloem gelijk schitterend
in een koninkrijk waar ze elkander ontmoeten
groeten en in de ander zichzelf vanbinnen zien

©De Kimpe Marleen
 10 mei 2019 (Velvet en Velvetonderweg IJsvogeltje bijgewerkt)

BELOKEN PASEN

 Aan het wijkkerkje (eigen foto)

BELOKEN PASEN

Beloken ogen ontwindelen

eenmaal ontloken mogen ze
de lege plek aanschouwen

en beseffen dat Hij leeft iets

nagelaten heeft van waarde
het geloof in een Persoon als
de mensgeworden waarheid

een brug tussen hemel en aarde

tijd kan men niet dwingen edoch
Hij komt terug en ontfermt Zich
over de vergankelijke dingen want

de smeltkroes staat op springen

maar beloken ogen ontwindelen
eenmaal ontloken mogen ze
de lege plek aanschouwen en

 heel misschien Rabboeni zien.

©De Kimpe Marleen  28 april 2019

Wijkkerkje Belsele (eigen foto)

MADELIEFJES ONDERWEG

Zo schoon dat
wandelend tapijt
madeliefjes zo samen
gezellig op pad.

Nederig maken ze
met de kruisjessteek
de oversteek naar
de thuishaven.

Laven zich met goud
voor hun dorstige mond
ze plukken letterlijk
de poëzie van de grond.

Maar des avonds
voelen ze zich moe
en vallen zielstevreden
hun witte blaadjes toe.

In de roes van
de liefde hoeft er
geen wereldse oceaan
overgestoken te worden.

De sterrennacht beluistert
het overwinningslied
de Borduurder vergeet
Zijn handwerk niet.

En ook niet morgen
dus maak je geen zorgen
het staat in een dagboek
geschreven dat de schepping

dankbaar en blij moet leven.

©De Kimpe Marleen
23 april 2019

TULPENBED

eigen foto

Het lijkt er sterk op

dat zij de kelk heeft

leeggedronken

dat haar een engeltje

uit de hemel is geschonken

dat wacht op de Paasnacht.

©De Kimpe Marleen
18 april 2019

WEES EEN STERK PELOTON

EIGEN FOTO 

WEES EEN STERK PELOTON

Smakelijk om te zien
hoe de stam kronkelt
van plezier met al die
zwierige onderrokjes hier.

Het lijkt op een peloton
dat niet ter plaatse rust
maar bekoorlijk de  hemel
en de aarde kust
maagdelijke sneeuwvlokjes van
weleer ontwaar ik niet meer.

Hoor ze intiem fluisteren en
de takjes luisteren naar

“Boompje vergeet nooit
vrucht te dragen
jouw paradijselijke waarde
bracht veel voeten in de aarde
storm en regen kwam ze tegen
vertel jouw peertjes over
de goddelijke bloesemdagen
over hoe het allemaal begon.

Wees een sterk peloton.”

©De Kimpe Marleen
8 april 2019

MERELZANG

Zeg me
wie verzint
die symfonie

Jaar na jaar
dezelfde melodie
overnieuw 

©De Kimpe Marleen
4 april 2019

(velvetblog is ook bijgewerkt)

ALS EEN MONA LISA

eigen foto

De goudgele forsythia

gedropt in de lente door voor
de verandering eens een treurende
Mona Lisa aan het firmament

Beloofde de zon te stralen
alvorens die haperend verdween
in haar tent op krukken niet in
staat om zich te bukken vandaag

Aldus zette ze maar al te graag
 het portret neer van een Mona Lisa
met vlinders in haar buik en met ogen
die volgen waar je ook gaat of staat

©De Kimpe Marleen
27 maart 2019

MOERASDROOM

EIGEN FOTO

Hoge bomen

 vangen veel wind

denkt het windekind

 en het legt zich

erbij schrijvend neer


wie klein is

moet klein blijven

in de val van verloren tijd

wegzinken in het inktdal

 der zwarte vergetelheid en ...


 verdrinken.


©De Kimpe Marleen
22 maart 2019

DE VOETNOOT

eigen foto

 Zo af en toe
voegt de Schrijver
een voetnoot toe
zet ze in de verf
zodat je er niet
snel overlezen kan
dan lijkt het meer
op een blauwdruk
van het leven en
wanneer terstond
de merel ook nog fluit
komt er misschien
een kleine waarheid uit
…
Heb je mijn voetnoot niet
Over het hoofd gezien
Heb je ze gelezen want
Je hoeft niet bang te wezen
Voor de dag van morgen
Ik zal wel voor je zorgen
Al ben je breekbaar als
Het zwakste porselein
Ik zal er altijd voor je zijn
…
en eensklaps wordt het stil
de vroege ochtendstond hoort
geen klinkertje meer lopen uit
 merel'tjes gebekte mond.

©De Kimpe Marleen
17 maart 2019