O, DENNENBOOM

O, dennenboom

Hier sta ik dan weer als Kerstvazal
helaas niet zoals toen met wortel en al.
 Om me na het feest in het kluitjeszand
van mijn vaste stek overnieuw te planten.

Barbaars hebben ze mijn voeten met
 lurkende wortels van lijf en leden geschift.
Als toegift mag ik na veel trekken en sleuren
met lichtjes en kleuren de mensen opbeuren.

O dennenboom wat bent u schoon zingen ze
blij zowel klein en groot doen puriteins mee.
Wat baten engelen en op mijn hoofd die ster
morgen ga ik sterven maar dat zien ze niet.

Laat mijn groene armen zakken het is bijna voorbij
kwamen mijn voeten nog maar eens tot bij mij.
Droom dat wortels lurken geniet van het geluid
stekende naalden vallen en mijn sprookje is uit.

©De Kimpe Marleen
21 december 2019

VOOR ELISE

 

Hij wenkt
Elise naar binnen, om te
vertoeven in muziek
van hartentuin
bloemen
om te
plukken zoveel
ze dragen kan, bomen
om aan te schudden, zoveel ze
noten
rapen
wil, tot ze stil zingt van geluk
om zich te bukken en
die blozende
 wang te
kussen
meer niet, het blijft
een geheim tussen hem
en haar, meer is het niet, ze weet
het zelf
nog niet
zijn Elise, maar ooit zal ze
van hemzelf een haarlok
bewaren of
misschien
wel een
schrijfveer, wanneer
zijn lied tot leven komt
 wanneer zijn hartentuin er niet
meer is.

©De Kimpe Marleen
23 november 2019

WIEKENDE VLEUGELS

Bezonnen vliegt een engel tot op

 het topje van de hoogste ijsberg.

Als een zoutpilaar, blijft hij

daar buiten adem staan.

Dan wieken zijn vleugels vrede.

Luchtschommelingen roetsjen

door de kille atmosfeer.

Men wist niet hoe het begon:

Maar wie zich een reus waande aan

de voet van de reuzenberg, muteerde

in een dwerg met een nederig hart.

© De Kimpe Marleen
11 november 2019

HET PORTRET

HET PORTRET

Bij het open raam
bloemen en
een boerin om zich
mee te verzoenen

Het hoeven niet altijd
dames te zijn

Een jengelend kind
ontsnapt uit
vaders losse greep
denkt aan

Presentjes voor
mama’s land

Sprokkelt kiezelstenen
papa en zoon maken er
beiden hun werk van
de bloemen geuren zalig

©De Kimpe Marleen
27 oktober 2019
(Blog Velvet en Velvetonderweg ook bijgewerkt)

SPINSELS IN DE TUIN

De bloemen van de buren

piepen over de muren
in een stoffige hoek
bewaakt een spin haar net.

Toegenegen komt ze
de dauwvrouw tegen
die neuriënd parelmoeren
 druppels te drogen hangt.

De onkruidzaaier ziet het
schone aan en kuist met
een wrang “Tot morgen”
 listig zijn schop af.

Maakt zich uit de voeten
zonder niet eens
beleefd te groeten
ziedaar de onnozelaar.

(elke morgen verse dauw, kunstige netten,
maar ook onkruid. Helaas.)
©De Kimpe Marleen
7 oktober 2019
https://dichtselsvelvetonderwegtrein.blogspot.com

POKEREN

Wijl de dobbelsteen doodernstig

over het grasgroene matje rolt

spieden zijn zwarte ooglenzen

heimelijk het gezelschap af

bij welke speler laat hij

de dikke zes stilstaan peinst hij


volgzaam laat hij zijn lieden

geloven dat het geluk zich zomaar

in hun openstaande schoot werpt

zonder er iets voor te doen

en daar wringt de schoen

toeval is een knipoog van …

©De Kimpe Marleen
28 september 2019
https://dichtselsvelvetonderwegtrein.blogspot.be/

HET LIEDJE VOOR DE ZANGER

Als je niet meer kunt zingen fluister dan
als je niet meer kunt spreken luister dan
naar je eigen melodie denk toch iedere keer

Ik musiceer ik maak van eigen hout
mijn pijlen en met de wind in de zeilen
 vliegt mijn lied vogelvrij van mij naar jou

Want de echo van je leven staat zwart
 op wit beschreven op een bladzij in
je hart maar zoek het alsnog niet te ver

De sleutel ligt daar voor het grijpen
componeer subliem een symfonie met
consonanten en strelende aanverwanten

Misschien gaan je ogen tranen maar
dat geeft niet begeef je ledig in de banen
van de hoogste gelukzaligheid en denk

Iedere keer ik musiceer ik maak van eigen
hout mijn pijlen en met de wind in de zeilen
vliegt mijn lied vogelvrij van mij naar jou

©De Kimpe Marleen
18 maart 2019 -12 september 2019

TE ELFDER URE

Een klas
zonnebloemkindjes
ziet muisstil op naar
 Meneer de Wind

Wat staan die hier
nog te doen tussen
het wegkwijnend groen
denkt hij soezerig

Hij ziet ze
 vakkundig aan
en verzint voor elk
van hen een naam
speels begint hij
hen te wiegen heen
 en weer op en neer

Hoor hem fluisteren
wijl ze luisteren
goed bij de les

Maar op de valreep
iets te stevig in zijn greep
zingen als bij toverslag
alle zonnebloemkindjes saam

Wij weten noch vergeten
niet dat wij leven om
op een milde dag
onze gouden hartjes
spontaan aan de bijtjes
 te geven kom
te elfder ure eens weer
dáág Meneer en
de Wind schrok en trok
zich voor één keer terug

©De Kimpe Marleen

 1 september 2019

HET LIEFDESNESTJE

HET LIEFDESNESTJE

Het boompje maakt muziek
hoog in de top zit het mannetje
te zingen tot zijn lieflijk vrouwtje
gauw eten komt aanbrengen

Aflossing van wacht musiceert
ze dan zacht en de kroost die
het hoort valt haast overboord
de liefde in het nest doet de rest

Het te tengere boompje was
een magere troost voor de tuin
het was lelijk en groeide schuin
men keek er met scheve ogen naar

Maar dat was toen want juist
deze ruisende bladerkorf werd
gekozen boven het andere groen
om nieuw leven verder te geven

©De Kimpe Marleen
18 juni 2019
(mijn andere blogs ook recent bijgewerkt)

MIJN JUNIHAAG

MIJN JUNIHAAG

Traag groeit
mijn junihaag
ze bloeit
verzoent lente
met zomer

Ze geurt naar
zoete jasmijn
verzacht de pijn
van de hartstocht
en het verlangen

Als kers op de taart
slagroomt ze
 witte bloesems

©De Kimpe Marleen
11 juni 2019

IN GODS SPEELTUIN

In Gods speeltuin
psalmzingen de bomen
dag en nacht
houdt een engelbewaarder
de frêle wacht in
een levendig schilderij
met geluid erbij

- op een midzomeruur -

glijd je er op den duur
als vanzelf in mag je
 stomverbaasd meespelen
en dan denk je hoe is
het toch zover gekomen dat
ik meezing met de bomen
het levendig schilderij neemt

- mij er ook nog bij -

©De Kimpe Marleen
4 juni 2019

PLUISJE

PLUISJE

Pluisje zweeft op de wind
soms heel soms is
 het lichaam de enige hindernis
 om niet te gaan vliegen
Pluisje zweeft op de wind
lijk een echt zomerkind

Wat vertellen twee irissen
zoal aan elkaar
ach wist ik het maar
ze knikken begrijpend ja schudden
vervolgens een overtuigend neen
geen leugen komt over hun lippen
daar kan geen mens aan tippen

 Het liefste vangen ze Pluisje op
maar die kent geen stop en
bestuurt dartelend de strofen
 van de wind want hemelhoog
krijgt hij het Licht in het zicht
van de magnifieke regenboog

©De Kimpe Marleen 
22 mei 2019

M E I

M E I

Iemand schiep drie kleine lettertjes
doopte ze en noemde ze m e i

Vandaag zagen we een schaduw
over het gewas over het blinkend gras

Maar morgen staan die drie lettertjes
daar gezegend middenin te glunderen

En wandelt er niemand nog voorbij
de drie kleine lettertjes van m e i

©De Kimpe Marleen 17 mei 2019
 (blog Velvet ook bijgewerkt)

BLOEMENHEMEL

BLOEMENHEMEL

Koninklijk majestueus kijken ze me aan
of ik niet een eindje mee wil gaan met hen
op hun met liefde bezaaide levenspad

Openstaand voor de Ik Ben kleurige -wie-ben-ik-vragen

Maar ik weet ook zij nemen straks afscheid
wijl ik wellicht nog even meereis met de tijd
welke bloem zal er na hen geurig op komen dagen

Samen met hen op tocht o graag als dat eens mocht

Telkens een andere bloem gelijk schitterend
in een koninkrijk waar ze elkander ontmoeten
groeten en in de ander zichzelf vanbinnen zien

©De Kimpe Marleen
 10 mei 2019 (Velvet en Velvetonderweg IJsvogeltje bijgewerkt)

BELOKEN PASEN

 Aan het wijkkerkje (eigen foto)

BELOKEN PASEN

Beloken ogen ontwindelen

eenmaal ontloken mogen ze
de lege plek aanschouwen

en beseffen dat Hij leeft iets

nagelaten heeft van waarde
het geloof in een Persoon als
de mensgeworden waarheid

een brug tussen hemel en aarde

tijd kan men niet dwingen edoch
Hij komt terug en ontfermt Zich
over de vergankelijke dingen want

de smeltkroes staat op springen

maar beloken ogen ontwindelen
eenmaal ontloken mogen ze
de lege plek aanschouwen en

 heel misschien Rabboeni zien.

©De Kimpe Marleen  28 april 2019

Wijkkerkje Belsele (eigen foto)

MADELIEFJES ONDERWEG

Zo schoon dat
wandelend tapijt
madeliefjes zo samen
gezellig op pad.

Nederig maken ze
met de kruisjessteek
de oversteek naar
de thuishaven.

Laven zich met goud
voor hun dorstige mond
ze plukken letterlijk
de poëzie van de grond.

Maar des avonds
voelen ze zich moe
en vallen zielstevreden
hun witte blaadjes toe.

In de roes van
de liefde hoeft er
geen wereldse oceaan
overgestoken te worden.

De sterrennacht beluistert
het overwinningslied
de Borduurder vergeet
Zijn handwerk niet.

En ook niet morgen
dus maak je geen zorgen
het staat in een dagboek
geschreven dat de schepping

dankbaar en blij moet leven.

©De Kimpe Marleen
23 april 2019

TULPENBED

eigen foto

Het lijkt er sterk op

dat zij de kelk heeft

leeggedronken

dat haar een engeltje

uit de hemel is geschonken

dat wacht op de Paasnacht.

©De Kimpe Marleen
18 april 2019

WEES EEN STERK PELOTON

EIGEN FOTO 

WEES EEN STERK PELOTON

Smakelijk om te zien
hoe de stam kronkelt
van plezier met al die
zwierige onderrokjes hier.

Het lijkt op een peloton
dat niet ter plaatse rust
maar bekoorlijk de  hemel
en de aarde kust
maagdelijke sneeuwvlokjes van
weleer ontwaar ik niet meer.

Hoor ze intiem fluisteren en
de takjes luisteren naar

“Boompje vergeet nooit
vrucht te dragen
jouw paradijselijke waarde
bracht veel voeten in de aarde
storm en regen kwam ze tegen
vertel jouw peertjes over
de goddelijke bloesemdagen
over hoe het allemaal begon.

Wees een sterk peloton.”

©De Kimpe Marleen
8 april 2019

MERELZANG

Zeg me
wie verzint
die symfonie

Jaar na jaar
dezelfde melodie
overnieuw 

©De Kimpe Marleen
4 april 2019

(velvetblog is ook bijgewerkt)

ALS EEN MONA LISA

eigen foto

De goudgele forsythia

gedropt in de lente door voor
de verandering eens een treurende
Mona Lisa aan het firmament

Beloofde de zon te stralen
alvorens die haperend verdween
in haar tent op krukken niet in
staat om zich te bukken vandaag

Aldus zette ze maar al te graag
 het portret neer van een Mona Lisa
met vlinders in haar buik en met ogen
die volgen waar je ook gaat of staat

©De Kimpe Marleen
27 maart 2019

MOERASDROOM

EIGEN FOTO

Hoge bomen

 vangen veel wind

denkt het windekind

 en het legt zich

erbij schrijvend neer


wie klein is

moet klein blijven

in de val van verloren tijd

wegzinken in het inktdal

 der zwarte vergetelheid en ...


 verdrinken.


©De Kimpe Marleen
22 maart 2019

DE VOETNOOT

eigen foto

 Zo af en toe
voegt de Schrijver
een voetnoot toe
zet ze in de verf
zodat je er niet
snel overlezen kan
dan lijkt het meer
op een blauwdruk
van het leven en
wanneer terstond
de merel ook nog fluit
komt er misschien
een kleine waarheid uit
…
Heb je mijn voetnoot niet
Over het hoofd gezien
Heb je ze gelezen want
Je hoeft niet bang te wezen
Voor de dag van morgen
Ik zal wel voor je zorgen
Al ben je breekbaar als
Het zwakste porselein
Ik zal er altijd voor je zijn
…
en eensklaps wordt het stil
de vroege ochtendstond hoort
geen klinkertje meer lopen uit
 merel'tjes gebekte mond.

©De Kimpe Marleen
17 maart 2019

BEMOEDIGING

eigen foto

Komaan lente 
trek je baljurk met
witte pofmouwtjes aan

dans op het ritme
van elke verloren droom
of wees gewoon jezelf

zoeken naar
een speld in de hooiberg
heeft geen enkele zin

begin maar te stralen
in verhalen over
je overlevingsdrang.

©De Kimpe Marleen
14 maart 2019

ZWIEPENDE TAKKEN

In dwaze overmacht
dirigeren zwiepende takken
het pas ontschoten groen.

Gedwee buigt het mee
in de maat
en de dirigent?

Die wordt
nog strijdlustiger.

©De Kimpe Marleen

25 februari 2010

VOORJAARSSTORM

Een stoute wind stoeit
met de skeletten van
rosse beukenbladeren, die zich
vergaderen voor mijn deur

Weg met de sleur

Volop leven in
het herbeleven van
de dood zingen ze en
biddend smeken ze

In hoogste nood om genade

©De Kimpe Marleen
6 maart 2019

HET MANTELTJE DER LIEFDE

eigen foto

Trillend als een espenblad

heeft de onschuld een witter dan
witte bruidssluier achtergelaten

goed verstoken maar ontdekt
als een manteltje der liefde dat
een stoet ongerijmdheden bedekt

het gewaad danst wonderschoon
 zonder een persoon het draait
 gewoon stralende pirouettes.

©De Kimpe Marleen
28 februari 2019

HET EERSTE KRO-KUSJE

Het eerste krokusje (eigen foto)

HET EERSTE KRO-KUSJE

Een musje
grasduint door mijn tuin
ontmoet er Valentijn
begroet en tjilpt fijn
bij het eerste krokusje
daar moet je zijn

zie haar graag
fezel een gedicht
want tot op vandaag
houdt ze het paars jurkje
tot aan haar kraag
zedig potdicht

geef een lentekusje
aan dat eerste krokusje
het zal openbloeien
en intens gelukkig zijn
alleen door jou
mijn lieve Valentijn

… zeg kwezeltje wilde gij dansen?

©De Kimpe Marleen
13 februari 2019

JE BENT NIET ALLEEN (vervolg)

In het bloedend hart
van de oude man
alleen achtergebleven
groeide een liefdeslijn uit
het fijnste goud geweven

… en hij praatte met
zijn geliefde als
stond ze naast hem
met een gebroken stem
wijl hij luisterde of ze
een antwoord fluisterde
hij knikte haar zelfs toe
snakkend naar de vrijheid
zijn allerliefste te omarmen
wist hij na het gesprek
geen blijf met armen en lijf
en voelde hij zich levensmoe
het leek of geen levende ziel
in deze tijd begreep dat hij
telkens op de valreep stond
 van een keihard afscheid
zijn mond kon
van de daken schreeuwen:
ik lijd maar hij voelde zich leeg
en zweeg

... de woorden ik hou van jou
kent iedereen
bleef jij echter staan in de kou
weet je bent niet alleen

heb dit voor jou geschreven
toe leg je hand op dit schrijven
sluit zacht je ogen of ween dan
is ook mijn traan niet alleen.

©De Kimpe Marleen
1 februari 2019
1  mei 2009 (1001 gedichten nl)

GEDICHTENDAG 2019

In putteke winter liggen

sprakeloze lettervlokjes

te wachten op

een witte Gedichtendag

blij om te mogen spreken

breken ze zienderogen

het ijzig kristal en ik lees

overal beeldende zinnen.

*******
©De Kimpe Marleen
24 januari 2019