DICHTBIJ

Dit is de zomer
van grijze grootmoe
de zomer
van tante Margriet
hoeveel ogen
schaduwden de zon
in mededogen
vanbinnen
vol zorgen en verdriet
 met die wijze blik
van herkenning en met
een toekomstdroom
in het verschiet.

©De Kimpe Marleen
26 juni 2018

HET ZOMERT KERSEN

Kersenpluk

 kindergeluk

blozende wangen

behangen een voldragen

 boom met pretoogjes


snoepgrage mondjes

schilderen lippen rood

zuigend op een pit

hebben ze in een wip

een gietijzeren emmer vol.

©De Kimpe Marleen
23 juni 2018

MIDZOMERSPROOKJE

Deze nacht keert het tij
voor jou en mij
laat ons wandelen gaan

Aldaar hangt de zee
omgekeerd aan de hemel
te wemelen tezamen met
trouwe vuurtoren maan

In het zachte midzomeruur
steekt de seinmaan ontelbare
goudgele vuurlichtjes aan

Wanneer we goed luisteren
kunnen we het horen in
er gewoon maar te zijn

Anders niets en nemen we
 iets van een ommekeer
in de atmosfeer waar

Met de kalme zee die
op haar hoofd staat
teerhartige golven uitstraalt

Let op het geschiedt als
een vuurpijl die de dampkring
in vuur en vlam zet met ons erbij

Tenzij het hart versteent
de hemel vallende sterren weent
de maan als een droevige kapitein
 wacht op het eerste streepje zon.

©De Kimpe Marleen
17 juni 2018

STERREN MAKEN MUZIEK

Regenboognoten gegoten
in sterrenmuziek
wentelen garen af

leggen het als een bundeltje
gesponnen draden achteloos
neer aan onze deur
des morgens vroeg alvorens
de haan victorie kraait

het spinnewiel gonst
van activiteit in
de gouden ochtendtijd

en de houten windgong
die hangt stil te luisteren
naar de story van de sterren

verlangt naar
het verbonden zijn met
het ontgonnen heelal
weet niet wat de naakte dag
  brengen zal aan vreugde
pijn of verborgen verdriet

hopelijk ook vleugjes
onontbeerlijke romantiek

hoe kan hij
 zonder woorden
deze slotakkoorden
verwoorden
hij weet het nog niet.

©De Kimpe Marleen
10 juni 2018

GEZELLEN

Welkom thuis
lieve zonnebloem
neergepoot in mijn huis

jij en ik bewonen
lanen waar straatnamen
wijlen Gezellen tonen

die lieverds vertoeven
een ademtocht ver
bangelijk echt dichtbij

ze planten zowaar
pitten van zonnebloemen
in een ongekend mij

en ik schrik dat ik ze
zelf niet kan behouden
om in leven te houden.

©De Kimpe Marleen
  8 juni 2018

GEDULD

eigen foto

De prins van de wereld
heeft aan mij niets

zei dat ooit iemand
daar schuilt toch iets

van waarheid in om
over na de denken

glanzende rode besjes
 hangen vol levensvreugde

te schommelen tussen
onschuldig bladgroen

eerdaags de rijke pluk die
lege bakjes vult met wat

de vrucht van geduld blijkt
nooit lege lucht schenkt.

©De Kimpe Marleen
6 juni 2018