ZES WOORDEN GEDICHT

 

LOVE IS IN THE AIR

 

MINDER GOEDE DAGEN

 

Twee fotogedichten in deze ellendige coronatijd.

NOVEMBER VOORBIJ

DE TREURWILG

HERINNERING

 

ZONNEGROET

 

Voorlopig deze blog wat bijgewerkt ... er komen er nog. Misschien werk ik wel wat achteruit. Anders kloppen de seizoenen niet zo. Maar geen probleem, het komt goed.

Dank voor jullie bezoekje,

marleen x

SCHADUWSPEL

Vandaag staat de gieter al op stal.

WAT EEN VONDST

Dit is gewoon een boom. Die heel misschien weg moet.

 

ALLEEN GOED KIJKEN

www.instagram.com/mijntreinspoorgedachten

www.instagram.com/velvetschrijft

Vijftig tinten beige

 En ondertussen zitten we bijna in december, zijn zelfs de vijftig tinten beige wat grijs geworden.

AFGEWERKT

 

Inmiddels lijkt de inkt al opgedroogd.

VOORBIJ

RHODODENDRONNETJE

MASSAGRAF

Afscheid vlinders anno 2021

Twee fotogedichten

 

EEN VERLEKKERD ELFJE

 

Er waren veel paddestoelen, anno 2021

GRATIS

Gepakt en gezakt
de zon aan de horizon als
ware het een Godsgeschenk

Plant ze diep in jou
en in tijden van kou
denk eraan ze wil schijnen
door de wolken heen

Voel je nooit meer alleen
met jouw stil verdriet
ook al zie je ze niet
ze is warm en bijzonder
dit gouden wonder

(c) De Kimpe Marleen
21 april 2020
www.gedichtennet.nl

O, DENNENBOOM

O, dennenboom

Hier sta ik dan weer als Kerstvazal
helaas niet zoals toen met wortel en al.
 Om me na het feest in het kluitjeszand
van mijn vaste stek overnieuw te planten.

Barbaars hebben ze mijn voeten met
 lurkende wortels van lijf en leden geschift.
Als toegift mag ik na veel trekken en sleuren
met lichtjes en kleuren de mensen opbeuren.

O dennenboom wat bent u schoon zingen ze
blij zowel klein en groot doen puriteins mee.
Wat baten engelen en op mijn hoofd die ster
morgen ga ik sterven maar dat zien ze niet.

Laat mijn groene armen zakken het is bijna voorbij
kwamen mijn voeten nog maar eens tot bij mij.
Droom dat wortels lurken geniet van het geluid
stekende naalden vallen en mijn sprookje is uit.

©De Kimpe Marleen
21 december 2019

VOOR ELISE

 

Hij wenkt
Elise naar binnen, om te
vertoeven in muziek
van hartentuin
bloemen
om te
plukken zoveel
ze dragen kan, bomen
om aan te schudden, zoveel ze
noten
rapen
wil, tot ze stil zingt van geluk
om zich te bukken en
die blozende
 wang te
kussen
meer niet, het blijft
een geheim tussen hem
en haar, meer is het niet, ze weet
het zelf
nog niet
zijn Elise, maar ooit zal ze
van hemzelf een haarlok
bewaren of
misschien
wel een
schrijfveer, wanneer
zijn lied tot leven komt
 wanneer zijn hartentuin er niet
meer is.

©De Kimpe Marleen
23 november 2019

WIEKENDE VLEUGELS

Bezonnen vliegt een engel tot op

 het topje van de hoogste ijsberg.

Als een zoutpilaar, blijft hij

daar buiten adem staan.

Dan wieken zijn vleugels vrede.

Luchtschommelingen roetsjen

door de kille atmosfeer.

Men wist niet hoe het begon:

Maar wie zich een reus waande aan

de voet van de reuzenberg, muteerde

in een dwerg met een nederig hart.

© De Kimpe Marleen
11 november 2019