MIDZOMERSPROOKJE

Deze nacht keert het tij
voor jou en mij
laat ons wandelen gaan

Aldaar hangt de zee
omgekeerd aan de hemel
te wemelen tezamen met
trouwe vuurtoren maan

In het zachte midzomeruur
steekt de seinmaan ontelbare
goudgele vuurlichtjes aan

Wanneer we goed luisteren
kunnen we het horen in
er gewoon maar te zijn

Anders niets en nemen we
 iets van een ommekeer
in de atmosfeer waar

Met de kalme zee die
op haar hoofd staat
teerhartige golven uitstraalt

Let op het geschiedt als
een vuurpijl die de dampkring
in vuur en vlam zet met ons erbij

Tenzij het hart versteent
de hemel vallende sterren weent
de maan als een droevige kapitein
 wacht op het eerste streepje zon.

©De Kimpe Marleen
17 juni 2018