KIPPENMOEDER

Onze paaskuikentjes 2018

KIPPENMOEDER

Ik ben

 kippenmoeder geworden en
breng drie Paaskuikens groot
één ding weet ik zeker
zonder liefde gaan ze dood

zo tam als een lam

klimt er eentje op mijn schoot
met donkere pretoogjes die me
 bezielend doen knielen voor
het donzig vruchtje van
 van een toch zo breekbaar

 kippenei

het mij wat laten bekakken
neem ik er spontaan bij met
een ietwat beteuterde lach
de plicht gebiedt niet meer
 als weleer dat men enkel op
een maandag wassen mag.

©De kimpe Marleen
13 april 2018

DE WINTERMADELIEF

DE WINTERMADELIEF

Ze heeft de winter overleefd
maar hoe

beetje moe was ze
gaan winterslapen om na
 de roze-witte lentezucht
stil en pril te ontwaken in
een fabelachtige lucht

kon ze
de goudeerlijke lentezon
maar omarmen om
te verwarmen
wat nu blijkt verkild

maar enkel
een wegglijdende maan
ziet haar in waarde aan en
knipoogt een sprankeltje hoop.

©De Kimpe Marleen
12 april 2018

MET ZICHT OP ZEE

MET ZICHT OP ZEE

De morgen, schenkt me een brede glimlach.

Denkt erbij, “weer een dag die ik beleven mag.”

Maar opgeslorpt door Vadertje Tijd,

glijdt hij net zoals zijn voorgeslacht,

 rinkelend in de aflopende eeuwigheid.

En ik …
lig op de bodem van een azuurblauwe luchtzee
te staren in een diepte, zonder gewicht en
word golven gewaar, die met me willen spelen.
Of is het de wind, die me zelfs onderzee terugvindt.


©De Kimpe Marleen
7-9 april 2017 -2018

DE STILLE GENIETER

DE STILLE GENIETER

In een lentejasje gestoken
aanschouwt de bewonderaar
subtiel de donkere pupillen
van een wapperende violet

net zoals reeds in het verleden
tracht april steeds te ontkleden

in dit tuintje vol met romantiek
beluistert een fan de bladmuziek
wacht dan tot de dolle wind
 gaat liggen op het zachte bed

 van een fluwelen violet.
 
De Kimpe Marleen
2 april 2018

TOEGEVOUWEN

TOEGEVOUWEN

Blauw van de kou,
houdt de tulp
haar kroontje dicht.
Ze richt zich naar binnen.

Waarom doet ze me
denken, aan vrome tante.
Ze verplaatst zich, zonder
aandacht aan de omgeving
te schenken, steevast
naar een heilige overkant.

“Zit je te bidden,” stoor ik haar.
“Het moet toch iemand doen,”
antwoordt ze attent.
 Ik schrik er een beetje van
 en vraag me dan af:
“Wie is er nu dement.”

©De Kimpe Marleen
4 april 2018